محققان دانشگاه کالیفرنیا سانفرانسیسکو بین پیروی از یک رژیم غذایی غنی از ویتامین ها و مواد معدنی، به ویژه رژیمی که قند اضافه زیادی ندارد، و داشتن سن بیولوژیکی جوان تر در سطح سلولی، ارتباط پیدا کرده اند. آنها بررسی کردند که چگونه سه معیار مختلف تغذیه سالم بر “ساعت اپی ژنتیک” – یک آزمایش بیوشیمیایی که می‌تواند هم سلامتی و هم طول عمر را تخمین بزند – تأثیر می‌گذارد و دریافتند که هر چه افراد بهتر غذا بخورند، سلول‌هایشان جوان‌تر به نظر می‌رسند. حتی زمانی که افراد از رژیم های غذایی سالم استفاده می کردند، هر گرم قند اضافه ای که مصرف می کردند با افزایش سن اپی ژنتیکی آنها همراه بود. دکتر دوروتی چیو، محقق فوق دکترا در مرکز UCSF Osher گفت: رژیم‌های غذایی که ما بررسی کردیم با توصیه‌های موجود برای پیشگیری از بیماری‌ها و ارتقای سلامت همخوانی دارند و به طور خاص بر قدرت مواد مغذی آنتی‌اکسیدانی و ضد التهابی تأکید می‌کنند. دکتر الیسا اپل، نویسنده ارشد این مطالعه، استاد UCSF در گروه روانپزشکی و علوم رفتاری، افزود: این مطالعه به درک ما در مورد اینکه چرا شکر برای سلامتی مضر است کمک می کند.

چیو و تیمش گروهی متشکل از 342 زن در میانسالی را مورد بررسی قرار دادند. نکته مهم این است که گروه به طور مساوی بین سیاه پوستان (171) و سفیدپوستان (171) تقسیم شده است و از افراد با زمینه های مختلف اجتماعی-اقتصادی تشکیل شده است. مطالعات علمی قبلی در مورد رژیم غذایی و اپی ژنتیک از نظر تاریخی به افراد سفیدپوست محدود شده است و تعمیم آنها به جمعیت وسیع تری را دشوار می کند. برای ارزیابی نقش رژیم غذایی و قند بر سن اپی ژنتیکی، محققان ابتدا از تعدادی شاخص برای سنجش کیفیت رژیم غذایی استفاده کردند. اینها عبارتند از aMED IndexTrusted Source، که یک رژیم غذایی را بر اساس میزان پایبندی آن به رژیم غذایی مدیترانه ای و شاخص تغذیه سالم جایگزین امتیاز می دهد. سپس محققان نمرات این شاخص های غذایی را با یک ساعت اپی ژنتیک جدید به نام GrimAge2 مقایسه کردند. GrimAge2، مانند سایر ساعت های اپی ژنتیک، بر تفسیر متیلاسیون DNA تکیه دارد، فرآیندی طبیعی که بر بیان ژن تأثیر می گذارد. متیلاسیون DNA (DNAm) یکی از راه‌های اصلاح ژن‌ها و روشن و خاموش شدن آنهاست. به عنوان یک شاخص قابل اعتماد برای سن اپی ژنتیکی استفاده می شود، زیرا مشاهده شده است که این الگوها در DNAm در طول زمان انباشته می شوند و به سن بیولوژیکی مربوط می شوند. محققان دریافتند که یک رژیم غذایی با کیفیت بالاتر علائم پیری اپی ژنتیک را کاهش می دهد، در حالی که مصرف شکر برعکس عمل می کند.

با این حال، جالب است که اثرات یک رژیم غذایی سالم در مقایسه با مصرف قند، واکنش بسیار مهم تری نشان داد. از آنجایی که نویسندگان ارتباط قوی تری با کیفیت رژیم غذایی و سن اپی ژنتیک پیدا کردند، تمرکز بر کیفیت کلی رژیم عاقلانه تر خواهد بود. کاهش مصرف قندهای افزوده یکی از راه‌های بهبود کیفیت رژیم غذایی است، به خصوص اگر این کالری‌ها با روش‌های دیگری برای افزایش کیفیت رژیم جایگزین شوند.

Epel گفت: “ما می دانستیم که سطوح بالای قندهای افزوده شده احتمالاً بیش از هر عامل غذایی دیگری با بدتر شدن سلامت متابولیک و بیماری زودرس  مرتبط است،.” اکنون می دانیم که پیری اپی ژنتیکی تسریع کننده زمینه ساز این رابطه است و این احتمالاً یکی از راه هایی است که مصرف بیش از حد شکر طول عمر سالم را محدود می کند.

باربارا لارایا، نویسنده ارشد این مطالعه گفت: “با توجه به اینکه الگوهای اپی ژنتیکی برگشت پذیر به نظر می رسند، ممکن است حذف 10 گرم شکر افزوده شده در روز شبیه به عقب انداختن ساعت بیولوژیکی 2.4 ماهه باشد، اگر در طول زمان ادامه یابد.

:Journal Referenc

Dorothy T. Chiu, Elissa June Hamlat, Joshua Zhang, Elissa S. Epel, Barbara A. Laraia. Essential Nutrients, Added Sugar Intake, and Epigenetic Age in Midlife Black and White Women. JAMA Network Open, 2024; 7 (7): e2422749 DOI: 10.1001/jamanetworkopen.2024.22749