شناخت عمیق سلول مغز میتواند منجر به درمانهای جدید برای بیماری هایی با زمینه نورولوژیکی شود.
پژوهش جدید می تواند به دانشمندان در زمینه شناسایی محل سلول های نابالغ در سیستم عصبی مرکزی کمک کند و در نتیجه به شناخت علل بیماری های تخریب گر عصبی مانند ام اس و نیز بیماری هایی خود ایمنی، که مغز و سیستم عصبی را متاثر میکند کمک کند و از اینرو به دانشمندان اجازه توسعه درمان های بهتر را بدهد.
در یک مطالعه ی جدید، که در مجله Cell Reports منتشر شده است محققان دانشگاه Rutgers به مطالعه سلول هایی به نام الیگودندروسیت ها در مغز پرداختند. این سلول ها در مغز و طناب نخاعی هستند که با تولید میلین باعث محافظت از سلول های عصبی میشود و نیز به این سلول ها اجازه میدهد تا به درستی کار کنند.
این دانشمندان دریافتند که الیگودندروسیت هایی که در مغز هستند با الیگودندروسیت هایی که در طناب نخاعی هستند به طور اساسی تفاوت دارند. فرایند های متابولیکی انها و نیز واکنش های شیمیائی اساسی که به انها نیرو می دهد به طور کامل با هم متفاوت اند.
دکتر Teresa Wood، پروفسور برجسته که تیم Rutgers را رهبری می کرد، گفت: این سلول ها در زیر میکروسکوپ کاملا یکسان هستند، بنابرین همه فکر میکردند که انها یکسان اند، ما بررسی عمیق تری انجام دادیم تا ببینیم که سلول ها از منظر بیوشیمیائی و زیست شناسی مولکولی در حال انجام چه کاری هستند در نتیجه ما متوجه شدیم که آنها قطعا متفاوت هستند.
دکتر وود که در دپارتمان داروسازی و فیزیولوژی و نوروساینس دانشگاه روتگرز فعالیت میکند گفت: این میتواند به محققان در زمینه پیدا کردن راه هایی برای ارتقا، محافظت و بازیابی تولید میلین بسته به نوع سلول هایی که هدف میگیرند کمک کند.
تصویر برداری مغز در افرادی که به ام اس مبتلا هستند اغلب ضایعاتی را نشان میدهد – ناهنجاری هایی در پوشش میلین– در مغز و یا طناب عصبی. در این مورد، میلین در ان نواحی ناپدید شده بود و الیگودندروسیت ها در ان نواحی از بین رفته بودند. از دست رفتن میلین منجر به اسیب گسترده میشود از بینایی تا کنترل ماهیچه. دکتر وود افزود از دست رفتن میلین نیز در تصویر برداری مغز بیمارانی که الزایمر دارند، بیماران شیزوفرنی، و بیماران اوتیسم هم دیده شده اند، اما دلیل این امر به خوبی شناخته نشده بود.
یکی از امیدها برای درمان، یافتن سلول‌های نابالغ در سراسر سیستم عصبی مرکزی است که به الیگودندروسیت بالغ می‌شوند تا میلین بسازند و ضایعات را ترمیم کنند. وود افزود : پژوهش در خصوص مشخصات الیگودندروسیت ها در این موضوع کلیدی ست.
وود گفت شناسایی میکانسیم های تنظیم کننده در تولید میلین به ما کمک میکند که درمان های بهتری را برای بیماری های تخریب عصبی و نیز برای ترمیم جراحی های مربوطه توسعه دهیم.
به طور کلی محققان این تیم به یافته های زیر دست یافتند:
• کلسترول، واحد سازنده میلین، توسط الیگودندروسیت ها در طناب نخاعی با کارائی و حجم بیشتری نسبت به الیگودندروسیت های مغز تولید می شوند. شناخت اینکه واحدهای سازنده میلین کی و چگونه ساخته میشود میتواند به محققان در شناسایی راه هایی برای جلوگیری از تخریب میلین یا افزایش ترمیم میلین در مناطق کمک کند.
• پروتئین سلولی معروف به mTOR برای تولید کلسترول در الیگودندروسیت ها ضروری است. با شناسایی این پروتئین، محققان ممکن است قادر به هدف قرار دادن آن برای افزایش تولید کلسترول و میلین باشند.
• پروتئین سلولی mTOR نیز برای حفظ ساختارهای میلین از قبل تشکیل شده در سیستم عصبی مرکزی حیاتی است.
