به گزارش ایده زیست نوترکیب و به نقل از مدیکال اکسپرس یک تیم بین المللی به سرپرستی یک پزشک از دانشگاه علوم بهداشت کارل لندشتاینر برای اولین بار جهشی را در ژن IL-33در ژنوم انسان شناسایی کرده اند که منجر به تظاهرات چندین بیماری آلرژیک و خود ایمنی شود.
التهاب پوست و مری، حساسیت غذایی و آسم تنها بخشی از علائمی بود که در پسر 12 ساله ای که برای اولین بار دارای جهش ژن IL-33 تشخیص داده شد وجود دارد.
یک تیم بین المللی به سرپرستی پزشکی از دانشگاه کارل لندشتاینر برای اولین بار این ماهیت جدید بیماری را کشف کرد. توصیف آن ها از یک مورد منفرد بینش کاملا جدیدی در مورد عملکرد داخل سلولی IL-33 به صورت in vivo ( درون تنی) به وجود آورد که به عنوان یک تنظیم کننده بالا دستی مرکزی در پاسخ های ایمنی انسان در نظر گرفته میشود. تا پیش از این مطالعات بر روی عملکرد آن محدود به مطالعات برون تنی (in vitro) و یا مطالعات حیوانی بود. این کشف افزایش بیان IL-33 در انسان به درک جدیدی از عواقب اختلال در تنظیم آن در انسان کمک میکند و به طور هم زمان گزینه های درمانی مختلفی را برای بیماران مبتلا فراهم میکند.
پاسخ ایمنی نوع 2 بدن انسان بر علیه پاتوژن های بزرگتر عمل میکند، اما همچنین نشان دهنده التهاب آلرژیک هم هست. اینترلوکین 33 یک به اصطلاح آلارمین به علت آزاد شدنش بر اثر آسیب سلولی، یک نقش مرکزی را در ایجاد و تنظیم التهاب آلرژیک ایفا میکند. مدل های حیوانی که در آنها تولید آن کم و زیاد شده است در درک ما از شرایط کمک کرده است و عملکرد هایی ورای التهاب آلرژیک را پیشنهاد می دهند. اما آنها بینش محدودی در مورد شرایط در انسان به دست میدند. علائم بیماری در بیمار دارای ژن IL-33 مضاعف شده اکنون چنین بینشی را برای اولین بار برای ما ایجاد کرده است.
یک تیم بین المللی به سرپرستی پروفسور توماس ایوگر موفق به تشخیص و توصیف این مورد برای اولین بار شده اند. به گفته دکتر ایوگر یکی از شدید ترین علائم بیمار التهاب مزمن مری، ازوفاژیت ائوزینوفیلیک و همچنین تغییرات التهابی مزمن در پوست است.
بر اساس گفته پروفسور ایوگر واکنش های پوست التهاب مری تایید کننده نقش مرکزی IL-33 در واکنش های ایمنی نوع 2 در بافت های در معرض محیط های خارجی است. علاوه بر اینها، حساسیت های غذایی، آسم و التهاب های دستگاه گوارش از نظر پاسخ خود ایمنی نیز پدیدار میشود.
پژوهش های متعددی در مورد این مطالعه اکنون در مجله Gastroenterology به چاپ رسیده است. علاوه بر علائم التهابی، ناهنجاری های فیزیکی بیماران نیز به ثبت رسید. این ناهنجاری ها شامل تغییرات در استخوان های جمجمه، صورت و فک، و نیز افزایش وزن و قد با تاخیر همراه با تحرک بیش از حد مفاصل و نیز نزدیک بینی و تاخیر رشد متوسط می باشد. این موارد نشان دهنده نقش چندگانه IL-33 فراتر از التهاب نوع 2 کلاسیک است.
ژن بیشتر، سایتوکاین بیشتر
میزانی که این مضاعف شدن ژنی میتواند بر غلظت سایتوکاین IL-33 در خون و بافت های مختلف اثر بگذارد بسیار شگفت جالب توجه است. اگرچه هیچ افزایشی در IL-33 در خون وجود نداشت، اما افزایش قابل توجهی در بافت های دستگاه گوارش و نیز پوست مشاهده شد.
به گفته پروفسور Eiwegger مکان های زیر سلولی IL-33 در بافت های مختلف نیز جالب توجه بود. به عنوان مثال IL-33 که در هسته سلولی بافت ملتهب پوست پیدا شد اما در بافت روده عاری از التهاب در سیتوپلاسم مشاهده شد. این محققان پیشنهاد کردند که این نتایج نشان میدهد که چگونه IL-33 به صورت محلی (موضعی) تنظیم می شود و به توضیحات جدیدی برای الگوهای بیماری بافتی خاص بیمار اشاره میکند که تواند برای درمان هدفمند بیماری های که IL-33 در ان ها نقش دارد حیاتی باشد.
آنتی بادی منوکلونال که به IL-33 متصل شده و باعث حذف IL-33 می شوند در حال بررسی به عنوان گزینه های درمانی در مطالعات فاز 2 برای درمان آسم، آتوپیک درماتیت و حساسیت های غذایی هستند. بنابرین این پژوهش مثالی است از پزشکی دقیق مدرن که در آن علوم پایه مستقیماً بر تصمیمات بالینی اثر میگذارد.