به گزارش ایده زیست نوترکیب به نقل از ساینس دیلی، مغز ما به ندرت خاطرات منفرد را ثبت میکند، در عوض خاطرات را به صورت گروهی ذخیره میکند به نحوی که به خاطر آوردن یک خاطر مهم باعث فراخوانی سایر خاطرات مرتبط با آن زمان شود. با افزایش سن، مغز ما توانایی ارتباط دادن خاطرات مرتبط را به تدریج از دست میدهد.
اکنون محققان دانشگاه UCLA یک مکانیسم ملکولی کلیدی را که در پس این ارتباط خاطره قرار دارد کشف کرده اند. آنها همچنین توانستند راهی برای بازیابی این توانایی در مغز موش های میانسال با کمک یک داروی تایید شده FDA که این کار را انجام میدهد پیدا کنند.
این یافته ها که در مجله نیچر به چاپ رسیده است روش جدیدی برای تقویت حافظه انسان در میان سالی و یک مداخله زود هنگام احتمالی برای زوال عقل را پیشنهاد داده اند.
به گفته دکتر Geffen از دانشکده پزشکی دانشگاه UCLA خاطرات ما بخشی مهم از شخصیت ما میباشد. توانایی ارتباط دادن تجارب مرتبط به ما در مورد ایمن ماندن و اقدامات موفق در جهان آموزش میدهد.
محققان دانشگاه UCLA بر روی ژن CCR5 تمرکز کردند که گیرنده CCR5 را کد میکند. همان گیرنده ای که HIV با اتصال به آن سلول مغز را آلوده کرده و باعث از دست رفتن حافظه در بیماران مبتلا به ایدز می شود.
آزمایشگاه سیلوا در آزمایشات پیشین نشان داد که بیان CCR5 باعث کاهش یادآوری خاطره می شود. در مطالعه حاظر دکتر سیلوا و همکارانشان یک مکانیسم مرکزی را در موش ها شناسایی کردند که در توانایی موش در ارتباط بین خاطرات ش از دو قفس مختلف نقش دارد. یک میکروسکوپ کوچک پنجره ای را به سمت مغز حیوان باز کرد به نحوی که دانشمندان را قادر به مشاهده ارتباطات بین نورونی و ایجاد خاطرات جدید کرد.
افزایش بیان ژن CCR5 در مغز موش های میان سال باعث تداخل در ایجاد ارتباط بین خاطرات می شود. به نحوی که حیوانات ارتباط بین دو قفس را فراموش کردند.
زمانی که دانشمندان ژن CCR5 را در حیوانات حذف کردند موش قادر بود که ارتباط بین خاطراتی را ایجاد کند که موش عادی نمی توانست.
سیلوا پیشتر داروی maraviroc را مطالعه کرده بود که داروی مورد تایید سازمان غذا و داروی امریکا در سال 2007 برای درمان عفونت ایدز بود. آزمایشگاه ش کشف کرد که این دارو همچنین ژن CCR5 را نیز در مغز موش سرکوب می کند.
به گفته دکتر سیلوا محقق موسسه تحقیقاتی مغز دانشگاه UCLA زمانی که ما داروی maraviroc را به موش های پیر تر دادیم این دارو اثر حذف ژنتیکی ژن CCR5 از DNA را تکرار کرد. حیوانات بزرگتر قادر بودند که مجددا خاطرات را به هم مرتبط کنند.
این یافته ها پیشنهاد میکند که maraviroc میتواند به صورت استفاده off-label (استفاده خارج از دستور) برای کمک به بازیابی از دست دادن حافظه در موش های میان سال کمک کرده و نیز نواقص شناختی ناشی از عفونت HIV را معکوس کند.
دکتر سیلوا افزود: مرحله بعدی ما انجام یک کارازمایی بالینی برای آزمایش تاثیر maraviroc بر روی از دست دادن حافظه زودرس به منظور مداخلات زود هنگام خواهد بود. هنگامی که ما به طور کامل درک کنیم که حافظه چگونه کاهش می یابد ما این پتانسیل را داریم تا این فرایند را کند کنیم.
سوالی که پیش می آید این است که چرا مغز نیاز به ژنی دارد که بر تواناییش در ارتباط خاطرات مداخله کند؟
دکتر سیلوا اینگونه پاسخ می دهد: اگر که همه چیز را به خاطر می آوردیم زندگی غیر ممکن می شد. ما گمان میکنیم که CCR5 مغز را قادر می سازد تا تجارب معنا دار را با فیلتر کردن خاطرات کم اهمیت تر به هم مرتبط سازد.