به گزارش ایده زیست نوترکیب و به نقل از News Medical، نقص شنوایی (Hearing loss) ناشی از پیری، صدا، و برخی از داروهای درمان سرطان و آنتی بیوتیک ها بازگشت ناپذیر است زیرا دانشمندان قادر به باز برنامه ریزی سلول های موجود – پس از مرگ – برای تبدیل شدن به سلول های حسی گوش داخلی و خارجی که برای شنوایی ضروری هستند نیستند.
اما دانشمندان پزشکی دانشگاه نورث وسترن یک ژن اصلی را شناسایی کرده اند که سلول های مویی گوش را به سلول های داخلی و یا بیرونی برنامه ریزی میکند و بر مانع بزرگی که منجر به جلوگیری از توسعه این سلول ها با هدف باز گردانی شنوایی می شود غلبه می کند. نتایج این پژوهش در تاریخ 4 می در مجله نیچر به چاپ رسید.
دکتر Garcia-Anoveros سرپرست این پژوهش گفت: یافته ما نخستین سوییچ سلولی واضح را به منظور تبدیل یک نوع سلول به سلول دیگر می دهد. این موضوع ابزاری را برای ایجاد یک سلول مویی درونی یا بیرونی را فراهم میکند. در این خصوص ما بر یک مانع بزرگ غلبه کرده ایم.
حدود 8.5 درصد از بزرگسالان بین 55 تا 64 سال در ایالات متحده اختلالات شنوایی ناتوان کننده دارند. این مورد در افرادی با سن 65 تا 74 سال به 25 درصد و در افراد با سن بالاتر از 75 سال به 50 درصد می رسد.
اخیرا دانشمندان توانسته اند سلول مویی مصنوعی را ایجاد کنند، اما این سلول قادر به تمایز به سلول های درونی یا بیرونی نیست، سلول هایی که عملکرد های اساسی متفاوتی در تولید شنوایی به عهده دارند. این کشف گامی بزرگ به سوی توسعه این سلول های اختصاصی است.
مرگ سلول های شنوایی بیرونی که به وسیله حلزون گوش ساخته شده است، بیشتر اوقات عامل ناشنوایی و اختلالات شنوایی است. این سلول ها در دوران جنینی رشد می کنند و بازتولید نمی شوند. سلول های شنوایی بیرونی در پاسخ به امواج صوتی منقبض و منبسط میشوند و باعث میشوند صدای تقویت شده به سلول های مویی داخلی برسد. سلول های داخلی این ارتعاشات را به نورون ها می رسانند تا صدایی که می شنویم ایجاد شود.
به گفته دکتر Garcia-Anoveros گوش اندام زیباییست، هیچ اندام دیگری در پستانداران وجود ندارد که سلول ها در آن به این دقت قرار گرفته باشند (منظورم با دقت میکرو متری است) در صورتی که اگر غیر این بود شنوایی رخ نمیداد.
سوییچ ژنی اصلی که دانشمندان نورث وسترن کشف کرده اند و سلول های مویی گوش را برنامه ریزی می کند TBX2 نام دارد. وقتی این ژن بیان می شود، این سلول ها به سلول مویی داخلی تبدیل می شوند. وقتی که این ژن مسدود می شود، این سلول ها به سلول های مویی بیرونی تبدیل می شوند. به گفته محقق ارشد این پژوهش توانایی تولید یکی از این سلول ها نیازمند یک کوکتل ژنی است. ژن های ATOH1 و GF1 برای ساختن سلول مویی حلزون از یک سلول غیر مویی مورد نیاز هستند. سپس با روشن و خاموش شدن ژن TBX2 سلول های داخلی و بیرونی مورد نیاز را ایجاد می شود. هدف برنامه ریزی مجدد سلول های پشتیبان به سلول های مویی بیرونی و درونی خواهد بود که به صورت مشبک در میان سلول های مویی قرار گرفته اند و پشتیبانی ساختاری را برای انها فراهم می کنند.
دکتر Garcia-Anoveros گفت: اکنون میتوانیم بفهمیم که چگونه میتوانیم به صورت اختصاصی سلول های مویی داخلی و خارجی را ایجاد کنیم و بفهمیم که چرا سلول های مویی خارجی بیشتر مستعد مردن است و باعث ناشنوایی می شود. ایشان تاکید کرد که این پژوهش هنوز در مرحله آزمایشی است.
