به گزارش ایده زیست نوترکیب و به نقل از نیو اطلس، محققان دانشگاه هیوستون روش جدیدی را برای کمک به بازیابی سلول های قلبی بعد از حمله قلبی معرفی کرده اند. به این صورت که با استفاده از mRNA سلول ها را به وضعیت شبیه به سلول های بنیادی بر می گردانند. آزمایش ها در موش بهبود چشمگیر عملکرد قلب را یک ماه بعد از حمله قلبی نشان داد.
برخلاف بیشتر بافت های بدن، سلول های قلب توانایی محدودی برای ترمیم بعد از آسیب دارند. بخش عمده اینکه چرا حمله قلبی تا این حد کشنده است همین موضوع است. بعد از آن بافت زخم غیر تپنده بجای آنها شکل می گیرند که میتواند منجر به حملات بعدی و نهایتا نارسایی قلب شود.
در سال های اخیر دانشمندان پژوهش هایی در خصوص چگونگی ترمیم قلب های آسیب دیده به وسیله بازیابی سلول ها انجام داده اند. برخی موفقیت ها با استفاده از سلول های بنیادی جفت، باز برنامه ریزی سلول های ساختاری به سلول های ضربان دار، و یا استفاده از سلول های بنیادی پیام رسان به منظور تحریک قلب به گونه ای که قلب خودش را ترمیم کند به دست آمده است. سایر پژوهش ها فاکتور های رونویسی ای را شناسایی کرده اند که میتواند سلولهای قلب را وادار به آغاز تکثیر مجدد کند.
در این مطالعه جدید، پژوهشگران دانشگاه هیوستون دو فاکتور رونویسی جهش یافته دیگر را به نام های Stemin و YAP5SA شناسایی کرده اند که میتواند نرخ تکثیر سلول های قلبی به نام کاردیومیوسیت ها را افزایش دهد. نتایج سلول های موش کشت داده شده در ظروف کشت آزمایشگاهی نشان داد که Stemin خواص شبیه به سلول های بنیادی را در کاردیومیوسیت ها فعال می کند، در حالی که YAP5SA از طریق رشد اندام باعث تسریع فرایند می شود.
این دو فاکتور رونویسی توسط mRNA مصنوعی (synthetic mRNA) به سلول های قلبی تحویل داده شدند. این تکنولوژی به طور گسترده ای در واکسن های کووید-19 استفاده شده است و به این صورت است که ریبوزوم های سلولی را برای تولید پروتئین های مشخص – در اینجا Stemin و YAP5SA – آموزش می دهد.
در سایر تست ها، این تیم پژوهشی mRNA حاوی فاکتور های رونویسی را به قلب موش زنده بعد از حمله قلبی تزریق کردند. در طی 24 ساعت، تکثیر سلول های قلبی حیوان تا حداقل 15 برابر افزایش پیدا کرد که به طور چشمگیری عملکرد قلب را بهبود داد.
در این خصوص دکتر شوارتز نویسنده مسئول این پژوهش گفت: وقتی هر دو فاکتور رونویسی به قلب موش انفارکتوس شده تزریق شده نتیجه شگفت انگیز بود. ما مشاهده کردیم که میوسیت های قلبی به سرعت در طی یک روز چند برابر شدند، در حالی که قلب ها در طی ماه بعدی به وضعیت “تقریبا طبیعی” با عملکرد پمپاژ قلبی و همراه با اندکی جای زخم ترمیم شدند.
مانند هر مطالعه حیوانی دیگری، ممکن است نتایج ضرورتا برای انسان صدق نکند، اما این تیم می گوید که این نوع ژن درمانی ظرفیت این را دارد که نهایتا برای ترمیم بیماری قلبی در انسان ها مورد استفاده قرار گیرد.
