به گزارش ایده زیست نوترکیب و به نقل از نیو اطلس جستجو برای علت ریشه ای بیماری های تخریب گر عصبی مانند مالتیپل اسکلروزیس مظنون های زیادی پیدا کرده است اما یکی از اصلی ترین ها یکی از انواع سلول های ایمنی به نام میکروگلیا است. اختلال عملکرد این چرخ دنده های کلیدی در سیستم عصبی مرکزی منجر به پژوهش های گسترده برای داروهایی شده است که بتواند فعالیت شان را تغییر دهد، اما تحقیقات جدید پیشنهاد میکند که ممکن است از پیش یکی از این دارو ها را در اختیار داشته باشیم. یک داروی موجود اثرات درمانی قابل توجهی بر مدل های آزمایشی ام اس دارد.
میکروگلیا ها برای توانایی بدن در پاک سازی عوامل مضر از قبیل پاتوژن ها و سلول های سرطانی ضروری است. میکروگلیا ها خود را در قلب بسیاری از تلاش های تحقیقاتی با هدف کاهش بیماری تخریب عصبی نشان میدهند. این موضوع از شواهد رو به رشدی نشات میگیرد که تلاش میکند تا عفونت سیستم عصبی مرکزی را به بیماری هایی از آلزایمر گرفته تا پارکینسون و ام اس مرتبط سازد. مطالعات همچنین نشان میدهد که چگونه میتوان با درک رفتار میکروگلیا درمان های آتی برای این بیماری ها را طراحی کرد.
این شامل این موارد است که چگونه میکروگلیا هایی که پروتئین های کلیدی را ندارند میتوانند آلزایمر و ام اس را تحریک کنند. چگونه میکروگلیا میتواند آسیب نورونی را به منظور جلوگیری از تشنج در پارکینسون درمان کند و نیز چگونه نقش میکروگلیا در بیماری ها ممکن است توسط باکتری های روده واسطه شود. پتانسیل درمان های جدید که فعالیت میکروگلیا ها را تغییر میدهند بسیار زیاد است، اما دانشمندان مرکز کارولینسکا سوئد از روش غربالگری مدرنی استفاده کردند تا مطمئن شوند که کاندید های موجود نادیده گرفته نمی شوند.
کیپینگ ژو نویسنده اول این پژوهش می گوید: داده کاوی پایگاه های داده در دسترس رویکردی است که هم از نظر اقتصادی هم از نظر زمانی کارآمد است و امروزه تعداد زیادی دیتا در دسترس است. ما خوشحال بودیم که توانستیم چهار ترکیب را با ویژگی هایی که میخواستیم شناسایی کنیم. یکی از این چهار ترکیب برای بررسی های بعدی ما امیدوار کننده بود و نهایتا خواص درمانی قابل توجهی برای درمان مدل موشی بیماری ام اس ما نشان داد.
ترکیب مورد نظر یک مهار کننده ژن توپو ایزومراز 1 است (TOP1) و توپوتکان که انالوگ آن است یک درمان تایید شده توسط FDA برای درمان سرطان ریه کوچک است. این تیم ابتدا نشان دادند که TOP1 در بافت التهابی بیماران ام اس و مدل های موشی به شدت بیان می شود. دانشمندان سپس یک سیستم تحویل دارو شامل یک DNA اوریگامی پوشیده شده با پوشش پلی ساکارید های طبیعی ساختند که میتواند با توپوگامی بارگزاری شود تا میکروگلیاها را به صورت اختصاصی هدف قرار دهد. این سیستم ابتدا در محیط in vitro و سپس در آزمایش in vivo در مدل موشی نشان داده شد، جایی که به طرز چشمگیری پاسخ التهابی میکروگلیا ها را سرکوب کرد و پیشرفت بیماری را کاهش داد.
پروفسور باب هریس نویسنده این مطالعه میگوید صنعت بیوتکنولوژی به پتانسیل استراتژی های هدف گیری میکروگلیا پی برده است و حداقل در سال های اخیر بیست شرکت جدید شروع به کار کرده اند. در مقایسه با درمان های جدید کشف دارو که ممکن است بیست سال قبل از تایید یک داروی جدید طول بکشد، استفاده از داروهای تجویز شده موجود می تواند این زمان را به نصف کاهش دهد.