مطالعه جدید نشان داد افرادی که در به خواب رفتن و یا خوابیدن مشکل دارند سطح قند خون بالاتری را در مقایسه با افرادی داشتند که به ندرت مشکلات خواب داشتند. یافته ها پیشنهاد میکند که بی خوابی می تواند خطر ابتلا به دیابت نوع 2 را افزایش دهد، و بنابرین تغییر سبک زندگی یا مداخلات درمانی که بتواند مشکل بی خوابی را برطرف کند میتواند از ایجاد چنین شرایطی جلوگیری کند. این مطالعه که در دانشگاه بریستول انجام شد، نتایج ان در مجله Diabetes Care منتشر شده است.
Insamina یا همان نداشتن خواب کافی و نیز دیر خوابیدن در مطالعات پیشین هم ارتباطاتی را با افزایش خطر دیابت نوع 2 نشان داده بودند. اما در این مطالعه محققان بررسی کردند که ایا میتوان این ارتباط را با تاثیر ویژگی های خواب بر سطح قند خون توضیح داد.
این محققان از یک تکنیک اماری به نام نرمالیزاسیون مندلی برای دیدن اینکه چطور پنج متغیر خواب شامل، بیخوابی، مدت زمان خواب، خواب در طول روز، چرت زدن، و ترجیحات خواب روز و یا شب- با میانگین سطح قند خون ارتباط دارند، توسط سنجش سطح HbA1c بررسی شد. استفاده از نرمالیزاسیون مندلی به محققان اجازه داد تا هر نوع سوگیری را از نتایج حذف کنند.
این مطالعه بر روی 336 هزار و 999 فرد انگلستانی انجام شد و نشان داد که افرادی که در بخواب رفتن و یا در خواب بودن مشکل دارند سطح قند خون بالاتری در مقایسه با افرادی داشتند که به ندرت مشکل خواب داشتند و یا هرگز مشکل خواب را تجربه نکرده بودند. محققان هیچ شواهد واضحی از رابطه بین دیگر صفات خواب و سطح قند خون پیدا نکردند.
این مطالعه میتواند به فهم دانشمندان در مورد اینکه چگونه اختلالات خواب میتواند بر دیابت نوع 2 تاثیر گزار باشد کمک کند. این مطالعه همچنین پیشنهاد میدهد که سبک زندگی و یا مداخلات دارویی که باعث بهبود بیخوابی شود می تواند در جلوگیری و یا درمان دیابت موثر باشد.
جیمز لیو، محقق ارشد دانشکده پزشکی بریستول و نویسنده مسئول مقاله گفت: ما تخمین زدیم که یک درمان موثر برای بخوابی میتواند نتایجی موثر تر از کاهش قند خون در یک مداخله معادل داشته باشد، که وزن فرد را تا 14 کیلو در یک فرد با قد متوسط کاهش می دهد. این موضوع نشان میدهد که 27 هزار و 300 فرد بزرگسال انگلستانی که سنی بین 40 تا 70 سال دارند و با مشکلات و نشانه های مکرر بیخوابی درگیر هستند اگر بیخوابیشان درمان شود می توانند از دیابت رها شوند.
اخیرا، درمان هایی برای بیخوابی به وجود اماده است. برای مثال گایدلاین انگلستان به پزشکان درمان شناختی رفتاری یا همان CBT therapy را توصیه می کند. و یا استفاده از درمان کوتاه مدت توسط قرص و یا درمان با هورمونی به نام ملاتونین در صورتی که درمان با CBT موثر نباشد توصیه میشود.
دکتر ریلی (Riley) مدیر ارتباطات تحقیقاتی دیابت در انگلستان گفت: “ما از گذشته میدانیم که ارتباطی بین خواب و خطر ابتلا به دیابت نوع 2 وجود دارد، اما مشخص نبود که کدام بر دیگری مقدم است، خواب بد و یا سطح بالای شکر و یا اینکه ایا عامل دیگری در این مورد نقش دارد.
اما این مطالعه ی جدید، که توسط مرکز دیابت انگلستان تامین بودجه شده، به ما بینش مهمی در مورد جهت ارتباط بین دیابت و بی خوابی میدهد، به این صورت که پیشنهاد می کند که خواب ناکافی می تواند باعث افزایش سطح قند خون شده و نقش مستقیمی در گسترش دیابت نوع 2 داشته باشد. دانستن این موضوع می تواند رویکرد های جدیدی را برای مدیریت و یا جلوگیری از این شرایط ایجاد کند.
با این وجود، توجه به این نکته ضروری است که دیابت نوع 2 یک بیماری پیچیده است با چندین فاکتور خطر. خوردن یک غذای سالم و متعادل، داشتن فعالیت در کنار خواب کافی اجزای مهم سلامت برای همه افراد، از جمله افرادی که در خطر ابتلا به دیابت هستند و یا به دیابت مبتلا هستند می باشد.
مطالعات بیشتر در مورد ارزیابی اثر این بیخوابی بر سطح گلوگز در افراد مبتلا به دیابت و افراد غیر مبتلا میتواند درمان های احتمالی جدیدی را برای جلوگیری و درمان دیابت ایجاد کند.