به گزارش ایده زیست نوترکیب و به نقل از ساینس دیلی، پژوهشگران دانشکده پزشکی Baylor در مجله نیچر گزارش کردند که مولکولی را شناسایی کردند که طی ورزش در خون تولید می شود و میتواند به طور موثری مصرف غذا و چاقی را در موش کاهش دهد. این یافته ها درک ما را از فرایند های فیزیولوژیکی ای که زمینه ساز تعامل بین ورزش و گرسنگی است افزایش می دهد.
به گفته دکتر یونگ ژو نویسنده همکار این مقاله: ثابت شده است که ورزش منظم به خصوص برای افراد چاق و دارای اضافه وزن به کاهش وزن کمک میکند، اشتها را تنظیم میکند و پروفایل متابولیک را بهبود می بخشد. اگر بتوانیم به فرایندی که ورزش به واسطه آن باعث این فواید می شود پی ببریم، می توانیم به کمک به افراد زیادی برای بهبود سلامت شان نزدیک تر شویم.
دکتر جاناتان لانگ از پژوهشگران این مطالعه در این خصوص گفت ما میخواستیم بدانیم ورزش چگونه در سطح مولکولی عمل میکند تا بتوانیم از این طریق برخی از فواید آن را به دست آوریم. برای مثال افراد مسن یا ضعیف که نمی توانند به اندازه کافی ورزش کنند ممکن است روزی بتوانند دارویی دریافت کنند که به کند کردن روند پوکی استخوان، بیماری قلبی و سایر بیماری ها کمک کند.
دکتر لانگ و همکارانشان آنالیز جامعی را روی ترکیبات پلاسمای خون موش – بعد از دویدن شدید موش روی تردمیل – انجام دادند. مولکولی که به بیشترین میزان به وجود آمد یک آمینواسید تغییر یافته به نام Lac-Phe بود. این آمینواسید از لاکتات ( محصول فرعی فعالیت ورزشی شدید که عامل احساس سوزش در ماهیچه هاست) و فنیل آلانین (آمینواسیدی که یکی از واحد های سازنده پروتئین هاست) ساخته می شود.
در موشی که با رژیم غذایی چاق شده بود (از غذای با چربی بالا تغذیه شده بود) دوز بالای Lac-Phe مصرف غذا را تا 50 درصد در مقایسه با موش کنترل در یک دوره دوازده ساعته بدون اثر بر حرکت یا مصرف انرژی شان کاهش داد. وقتی که به مدت 10 روز به موش تزریق شد، Lac-Phe مصرف تجمعی غذا و وزن بدن را کاهش داد و تحمل گلوکز را بهبود بخشید.
این پژوهش همچنین آنزیمی به نام CNDP2 را شناسایی کرد که در تولید Lac-Phe نقش دارد و معلوم شد که موش فاقد این آنزیم در یک رژیم ورزشی مشابه به اندازه گروه کنترل وزن کم نکردند.
به طور جالب توجهی این تیم افزایش چشمگیر Lac-Phe را در پلاسمای انسان و اسب های مسابقه پس از فعالیت فیزیکی مشاهده کردند. داده های یک مطالعه گروهی ورزش انسان نشان داد که تمرین سرعتی بیشترین افزایش سطح lac-Phe را القا کرد تمرین مقاومت و تمرین استقامت در جایگاه های بعدی قرار داشتند. به گفته دکتر لانگ این موضوع نشان میدهد که Lac-Phe یک سیستم باستانی و محافظت شده است که تغذیه را تنظیم می کند و با فعالیت های فیزیکی در تعدادی از گونه های حیوانی ارتباط دارد.
دکتر ژو در این خصوص گفت قدم بعدی ما شامل یافتن جزییات بیشتر در مورد این خواهد بود که چگونه Lac-Phe اثراتش را در بدن از جمله مغز تعدیل می کند. هدف ما این است که بتوانیم یاد بگیریم چگونه این مسیر تمرینی را برای مداخلات درمانی تعدیل کنیم.