به گزارش ایده زیست نوترکیب و به نقل از پایگاه اطلاع رسانی بنیان، محققان دانشگاه توکیو از DNA مصنوعی برای هدف قرار دادن و از بین بردن سلول‌های سرطانی به روشی کاملاً جدید استفاده کرده‌اند. این روش در آزمایش‌های آزمایشگاهی بر روی سلول‌های مشتق از سرطان دهانه رحم و سرطان سینه و سلول‌های ملانوم بدخیم موش مؤثر بود. این تیم یک جفت DNA سنتز شده به شکل سنجاق موی سرطان زا را ایجاد کردند. هنگامی که جفت‌های DNA به سلول‌های سرطانی تزریق شدند، به مولکول‌های microRNA (miRNA) متصل شدند که در برخی سرطان‌ها بیش از حد تولید می‌شوند. پس از اتصال به miRNA، آن‌ها از هم جدا شدند و به هم پیوستند و زنجیره‌های طولانی‌تری از DNA را تشکیل دادند که باعث ایجاد پاسخ ایمنی شد. این پاسخ نه تنها سلول‌های سرطانی را از بین برد، بلکه از رشد بیشتر بافت سرطانی جلوگیری کرد. این روش با درمان‌های دارویی ضد سرطان مرسوم متفاوت است و امید می‌رود دوران جدیدی از توسعه دارو را به وجود آورد.
سرطان یک نگرانی شناخته شده برای سلامت جهانی است و روش‌های فعلی درمان محدودیت‌های خود را دارند. با این حال، داروهای مبتنی بر اسیدهای نوکلئیک -؛ یعنی DNA و RNA، مولکول‌های حیاتی حامل اطلاعات؛ می‌تواند عملکردهای بیولوژیکی سلول‌ها را کنترل کند و انتظار می‌رود که آینده پزشکی را متحول کند و جهش قابل توجهی برای غلبه بر سرطان و سایر بیماری‌های لاعلاج، ناشی از ویروس‌ها و بیماری‌های ژنتیکی ایجاد کند. یک گروه تحقیقاتی در دانشگاه توکیو برای ساخت داروی ضد سرطان جدید از DNA مصنوعی الهام گرفتند.
استفاده از داروی اسید نوکلئیک برای درمان سرطان چالش برانگیز بوده است، زیرا تشخیص اسیدهای نوکلئیک بین سلول‌های سرطانی و سایر سلول‌های سالم دشوار است. این بدان معناست که اگر سلول‌های سالم به طور ناخواسته مورد حمله قرار گیرند، خطر تأثیر نامطلوب بر سیستم ایمنی بیمار وجود دارد. با این حال، برای اولین بار، این تیم توانست یک رشته DNA به شکل سنجاق مو ایجاد کند که می‌تواند یک پاسخ ایمنی طبیعی را برای هدف قرار دادن و کشتن سلول‌های سرطانی خاص فعال کند.
این تیم جفت‌های DNA سنجاق سر مصنوعی انکولیتیک (کشنده سرطان) به نام oHPs ایجاد کردند. این oHP ها هنگامی که با یک RNA کوتاه (میکرو) به نام miR-21 مواجه شدند، که در برخی سرطان‌ها بیش از حد بیان می‌شود، تحریک شدند تا رشته‌های DNA طولانی تری تشکیل دهند. به طور معمول، oHP ها به دلیل شکل منحنی گیره موی خود، رشته‌های بلندتری تشکیل نمی دهند. با این حال، هنگامی که oHP های مصنوعی وارد یک سلول می‌شوند و با میکرو RNA هدف مواجه می‌شوند، باز شده تا با آن ترکیب شوند و رشته طولانی تری تشکیل دهند. این امر سپس باعث می‌شود که سیستم ایمنی وجود miR-21 را که بیش از حد بیان می‌شود به عنوان فاکتور خطرناک تشخیص دهد و یک پاسخ ایمنی ذاتی را فعال کند که در نهایت منجر به مرگ سلول‌های سرطانی می‌شود.
این آزمایش‌ها در برابر بیان بیش از حد miR-21 که در سلول‌های مشتق از سرطان دهانه رحم انسان، سلول‌های مشتق شده از سرطان سینه سه‌گانه منفی و سلول‌های مشتق از ملانوم بدخیم موش یافت می‌شوند، مؤثر بودند. نتایج این مطالعه خبر خوبی برای پزشکان، محققان کشف دارو و بیماران سرطانی است، زیرا گزینه‌های جدیدی برای توسعه دارو و سیاست‌های دارویی در اختیار آن‌ها قرار می‌دهد. در مرحله بعد، بر اساس نتایج این تحقیق، کشف دارو را هدف گذاری خواهند کرد.
این تحقیق هنوز مراحل زیادی را پیش از در دسترس قرار دادن درمان دارد، اما تیم تحقیقاتی به فواید اسیدهای نوکلئیک برای کشف داروی جدید اطمینان دارند.