به گزارش بنیان، مطالعات مؤسسه‌ی ملی سلامت نشان داد که سلول های ایمنی میکروگلیا، دسته‌ای از سلول های مسئول التهاب مزمن در ام اس پیشرفته هستند. این سلول ها در شرایط نرمال، محافظت کننده‌ی بافت مغز هستند. اما، در ام اس بیش از حد فعال شده و مولکول های سمی آزاد می کنند که به سلول های عصبی آسیب می زند. همچنین به نظر می رسد که آستروسیت ها و لنفوسیت ها نیز در فرآیند آسیب بافتی دخالت دارند.
بررسی های توالی یابی ژنی نیز نشان دهنده‌ی حضور انواع زیادی از سلول ها در حاشیه‌ی این ضایعات بود که سلول های میکروگلیا حدود 25 درصد آن ها را تشکیل می دادند.
در بررسی های بیشتر، خاموش کردن ژن های مربوط به کمپلمان 1q در مدل موشی ام اس التهاب را به طور معنی داری کاهش داد.
به همین جهت، به نظر می رسد که هدف قرار دادن کمپلمان 1q در سلول های میکروگلیای انسان، بتواند افق هایی روشن در درمان ضایعات مغزی ام اس نمایان سازد.
ضایعات مزمن مغزی با حاشیه‌ی التهابی در نوع پیشرونده و ناتوان کننده‌ی ام اس مشاهده می شوند.
