به گزارش بنیان، تاریکی طولانی مدت در زمستان می‌تواند منجر به بروز نوعی افسردگی با نام اختلال عاطفی فصلی شود. بر طبق نتایج بسیاری ازمطالعات، نوردرمانی در ساعات اولیه صبح نقش موثری در بهبود خلق و خو و کاهش چشمگیر اختلالات افسردگی در افراد مبتلا به این اختلال داشته است. اگرچه تاکنون مکانیسم‌های مولکولی موثر براین روند درمانی شناسایی نشده‌اند، اما به تازگی، محققان با بررسی رفتار موش‌ها طی یک سیکل کامل روشنایی-تاریکی، یک ژن حساس به نور را کشف کردند که در تنظیم اثر وجود نور- یا عدم وجود آن، بر خلق و خوی افراد نقش موثری ایفا می‌کند. این ژن Period1(Per1) نام دارد و یکی از ژن‌های مرتبط با ساعت فیزیولوژیک بدن است و نقش اساسی در عملکرد ریتم شبانه روزی بدن ایفا می‌کند.

محققان متوجه شدند که قرار گرفتن موش‌ها در معرض نور شدید در اوایل دوره تاریکی 12 ساعته – در ساعت 14 چرخه 24 ساعته – هیچ تاثیری بر رفتارهای مرتبط با خلق و خوی افسرده ندارد و موش ها همان رفتارهایی را دارند که در معرض نور نیستند. اما قرار گرفتن در معرض نور، در اواخر دوره تاریکی 12 ساعته – در ساعت 22 چرخه 24 ساعته، به طور چشمگیری ناامیدی رفتاری را کاهش می‌دهد. آن‌ها همچنین، دریافتند که در موش‌هایی که در این مقطع زمانی در معرض نور قرارمی‌گیرند – نزدیک به پایان چرخه تاریکی- فعالیت Per1 در ناحیه خاصی از مغز آن‌ها افزایش می‌یابد و این امر با بهبود خلق و خوی در آزمایشات رفتاری مرتبط است. درحالی که هنگامی که حیوانات در ساعت 14، دو ساعت پس از شروع چرخه تاریکی در معرض نور قرار گرفتند، بیان Per1 تغییری نکرده است. آن‌ها همچنین نشان دادن که با خاموش شدن ژن Per1 در موش‌ها، قرار گرفتن در معرض نور در اوایل یا اواخر چرخه تاریکی هیچ تاثیری بر خلق و خو ندارند. نتایج این مطالعه نشان می دهد که فقط یک پالس 15 دقیقه ای از نور شدید در صبح زود، منجر به افزایش بیان این ژن و کاهش رفتارهای افسردگی در موش می‌شود. این کشف، دریچه‌ای برای درمان‌های جدید است که با بررسی عملکرد ژن Per1، یا ژن های مرتبط با آن می‌تواند اثر نور در درمان بیماران را شبیه سازی کند. نتایج این مطالعه در 8 جولای 2021 در مجله PLOS Genetics منتشر شده است.