به گزارش ایده زیست نوترکیب و به نقل از مدیکال اکسپرس، نتایج یک کار آزمایی بالینی به رهبری محققان دانشگاه Emory نشان دهنده پتانسیل یک داروی جدید به نفع بیماران میلومای چندگانه، چه آنها که بیماریشان مجدد عود کرده است و چه آنها که به سه یا بیشتر خطوط درمان سابق مقاوم بوده اند، است.
تقریبا دو سوم شرکت کنندگان کار آزمایی پاسخ قوی و پایدار را از درمان کار آزمایی بالینی شامل یک دارو به نام teclistamab تجربه کردند. شیوه عملکرد این دارو شامل استفاده از یک رویکرد هدفمند آنتی بادی برای درگیری سلول میلوما به منظور حذف توسط سلول ایمنی می باشد. نتایج فاز 2/1 کار آزمایی MajesTEC-1 اخیرا در مجله New England Journal of Medicine به چاپ رسیده است.
میلومای چندگانه یک سرطان خون است که بر روی نوعی از گلبول سفید خون به نام سلول های پلاسما اثر می گذارد، که در مغز استخوان یافت می شود. اگرچه درمان های جدید بقای بیماران مبتلا به میلومای چندگانه را در یک و نیم دهه ی گذشته تا بیش از دو برابر افزایش داده است، کماکان این بیماری در تعداد زیادی از بیماران یک بیماری درمان ناپذیر باقی مانده است. تقریبا همه بیماران عود را تجربه می کنند و نیاز به درمان بعدی دارند.
به گفته دکتر آجای نوکا محقق اصلی این مطالعه به روز رسانی مطالعه MajesTEC-1 نشان میدهد که بیمارانی که عود مجدد داشتند و یا مقاوم به درمان بودند و داروی teclistamab را دریافت کرده بودند به پاسخ عمیق تر و بادوام تری دست یافتند.
در این مطالعه، مجموع 165 فرد از 9 کشور در بازه زمانی بین سال 2020 تا آگوست 2021 در این مطالعه شرکت کردند. آنها به صورت هفتگی teclistamab زیر جلدی را دریافت کردند، دارویی که محققان عقیده دارند میتواند باعث فعال سازی سلول های T سیستم ایمنی به منظور هدف گرفتن و نابودی سلول های میلوما شود. در یک بازه زمان پیگیری 14.1 ماهه، 63 درصد افراد ( 104 نفر) پاسخ دادند، که از آنها 65 نفر پاسخ کامل و یا پاسخ بهتر داشتند. 44 نفر از 54 بیمار آزمایش شده هیچ حداقل بیماری باقی مانده ای (measurable residual disease) نداشتند.
رایج ترین عارضه جانبی سندرم آزاد شدن سایتوکاین (طوفان سایتوکاین) بود، یک واکنش ایمنی شدید که در آن بدن مقدار زیادی سایتوکاین آزاد میکند. سندرم آزاد شدن سایتوکاین میتواند باعث تب های بالا، کاهش فشار خون و نیز سندرم سپسیس مانند شود. این مورد در 72 درصد از همه بیماران طی دوز اول مشاهده شد، و یک سوم بیماران برای تسکین این عوارض نیازمند آنتی بادی IL-6 (tocilizumab) شدند. سیتوپنی که کاهش تعداد طبیعی نوع خاصی از سلول های خونی است نیز مشاهده شد.
نیمی از شرکت کنندگان پاسخ هایی به مدت حداقل 18.4 ماه را نشان دادند و نیمی از آنها به مدت 11.3 ماه بدون پیشرفت بیماری زنده ماندند. روی هم رفته، بر اساس فالو آپ انجام شده بقای تخمینی 18.3 ماه بود.
به گفته Nooka این داده های طولانی مدت، به ویژه نرخ پاسخ کلی و بقای بدون پیشرفت بیماری برای جمعیتی از بیماران که پیش تر به شدت تحت درمان قرار گرفته بودند و تاریخچه درمانی آنها گزینه های کمتری برای آنها باقی گذاشته بود دلگرم کننده است. درمان های جدید شدیدا برای این بیماران نیاز است و این درمان نوید دهنده یک امید واقعی است.
مزایای این درمان با خاصیت دوگانه به عنوان خطوط اولیه درمان میلوما و نیز با ترکیب شدن به صورت ویژه با سایر عوامل ضد میلومایی ارزیابی می شود تا حداکثر فایده در درمان این بیماری با هدف پاسخ قوی تر و طولانی تر بدون پیشرفت بیماری به منظور بهبود بقای بیماران میلوما به دست آید.
