به گزارش ایده زیست نوترکیب و به نقل از مدیکال اکسپرس، شکل گیری رگ های خونی جدید، که رگ زایی نام دارد برای گسترش و پیشرفت سرطان حیاتی است. رگ زایی توسط تعداد مختلفی پروتئین پیام رسان کنترل می شود که میتوانند رشد رگ را تحریک یا مهار کنند. پیشنهاد شده است که پروتئین YAP1 در رگ زایی نقش دارد اما مکانیسم مولکولی این فرایند هنوز به طور کامل فهمیده نشده است. در یک مقاله جدید که در مجله Cancer Research Communications به چاپ رسیده است، محققان مرکز سرطان Moffitt مسیر های پیام رسانی ای را توصیف کرده اند که YAP1 را تنظیم می کند و نیز چگونه این پروتئین در شرایط طبیعی و شرایط کمبود اکسیژن در رگ زایی مشارکت می کند.
سرطان با رشد غیر عادی رگ خون همراه است که منجر به کاهش مواد غذایی و اکسیژن در محیط تومور به خاطر نقل و انتقال ضعیف می شود. سطوح اکسیژن پایین، که هیپوکسی نام دارد، توانایی بقای سلول های سرطانی را محدود می سازد. بنابرین در شرایط هیپوکسی سلول های تومور با تنظیم افزایشی چندین مسیر پیام رسانی مانند YAP1، که رشد رگ خون، الگوی آن و عملکرد آن را تنظیم میکند، موجب رگ زایی می شوند.
در یک مجموعه بررسی های آزمایشگاهی این محققان دریافتند که YAP1 بیان چندین ژن درگیر در شکل گیری رگ های جدید را کنترل می کند که این موضوع نشانگر اهمیت YAP1 در رگ زایی است. سپس این تیم تمرکز شان را بر روی شناسایی مسیر های مولکولی ای گذاشتند که YAP1 را در شرایط طبیعی و نیز شرایط هیپوکسی تنظیم می کنند و مسیر های پایین دستی ای که YAP1 در طی رگ زایی کنترل می کند.
این محققان کشف کردند که فعالیت YAP1 و نیز موقعیت و جایگاه سلولی آن شدیدا به سطح اکسیژن در محیط تومور وابسته است. در شرایط اکسیژن نرمال YAP1 توسط پروتئین PHD2 تغییر می کند، به این صورت که تغییرات شیمیائی هیدورکسیل را به YAP1 اضافه می کند. این امر منجر به تعامل بین YAP1 و پروتئین VHL می شود که پروتئین YAP را به منظور تخریب هدف قرار می دهد. متناوباً، در شرایط هیپوکسی YAP1 نمی تواند با PHD2 تعامل داشته باشد و پایدار تر می شود که این امر باعث تعامل این پروتئین با پروتئین پیش آنژیوژنی HIF1α می شود. این موضوع منجر به افزایش بیان پروتئین هایی می شود که در رشد رگ خونی نقش دارند.
نکته مهم این است که، این تیم تحقیقاتی ارتباط بالینی بین YAP1 و گسترش تومور را کشف کردند. انها کشف کردند که بیان هسته ای YAP1 در نمونه های بیماران کارسینومای سلول کلیه نسبت به بافت کلیه طبیعی بیشتر بود. همچنین، تعامل بین YAP1 و پروتئین HIF1α در بافت توموری نسب به بافت نرمال بالا تر بود.
این داده های ترکیبی اهمیت YAP1 را در رگ زایی نشان میدهد و پیشنهاد می کند که YAP1 ممکن است یک هدف احتمالی برای دارو های ضد سرطان مخصوصا در کارسینومای سلول کلیه باشد.
دکتر Chellappan از محققان این مطالعه گفت: ما نشان داده ایم که YAP1 توسط یک تغییر پس از ترجمه جدید تنظیم می شود که شامل هیدروکسیلاسیون پرولین در یک ناحیه خاص است، که به سطح اکسیژن حساس است. این یافته ها همراه با نقش YAP1 در رگ زایی مسیر جدیدی را برای مبارزه با انواع مختلفی از سرطان ها باز می کند که توسط YAP1 هدایت می شوند، و نیز تومور هایی مانند کارسینومای سلول کلیه که از دست دادن VHL را همراه با سطوح افزایش یافته YAP1 نشان داد.